Mens en samenleving

Mens en samenleving

http://fearthelioninme.files.wordpress.com/2013/04/world-we-are-all-in-this-together.jpg?w=529 

Korte inleiding: mijn visie

Als ik even stil sta hoe alles veranderd is in onze maatschappij, zowel op economisch vlak, arbeid, politiek, recht, onderwijs…is dit heel wat om over na te denken!

Alles moet zo methodisch en planmatig mogelijk georganiseerd worden om een steeds grotere efficiëntie en een steeds hogere rendement te kunnen bekomen…. Het is goed dat alles evolueert we moeten nu eenmaal mee met onze tijd. Of we nu willen of niet maar het is heel belangrijk dat wij als toekomstige leerkrachten  mee zijn met de dagelijkse evolutie in onze maatschappij.

Het is belangrijk dat we ons blijven openstellen voor de dagelijkse actualiteit en vernieuwingen waar we steeds meer mee geconfronteerd worden. We moeten nu eenmaal onze kinderen van morgen voorbereiden op de toekomst die hen te wachten staat. Als we morgen voor de klas  zouden  staan dan is het heel belangrijk dat we reflecteren over hoe we  kinderen maximaal  hun talenten  kunnen laten ontwikkelen.

Ik vind het heel belangrijk om kinderen te leren omgaan met diversiteit. We leven nu eenmaal in een pluralistische maatschappij.

Waarom vind ik dit zo belangrijk? Mijn broer en ik hebben deze waarden mee gekregen van thuis uit. Mijn ouders hebben me altijd geleerd dat iedereen recht heeft op gelijke kansen wat je achtergrond ook mag zijn.

Het is nu eenmaal niet gemakkelijk om als kind te leren omgaan met al deze verschillende culturen. Je vormt je eigen mening vanuit wie je geworden bent door de opvoeding die je hebt meegekregen. Iedereen handelt en reageert vanuit zijn eigen achtergrond en vanuit de waarden en normen die hij/zij met hun opvoeding hebben meegekregen. Onze ouders kunnen ons de weg wijzen en ons helpen om keuzes te maken. Voor mezelf vond ik dit steeds super moeilijk om als kind keuzes te moeten maken. Wat is de juiste keuze, welke richting moet ik inslaan om bij manier van spreken het geluk naar de toekomst te vinden? Het is voor kinderen een hele taak om zich in deze wereld staande te houden en ervoor te zorgen dat ze zo goed mogelijk de juiste keuzes maken. Het is onze taak om ze hierin zoveel mogelijk te steunen en ze raad te geven vanuit onze eigen overtuiging die we hebben meegekregen vanuit onze opvoeding. Uiteindelijk is het belangrijk dat ze zich kunnen ontplooien naar eigen stijl, hun individuele keuze waar ze zich goed bij voelen. Ik heb geleerd dat elk kind uniek is.

Hoe zou je onze maatschappij omschrijven?

Als ik even bij deze vraag stilsta, dan word ik er toch wel een beetje stil van.

In één woord omschrijf ik onze maatschappij van vandaag: egoïstisch!!!

Waarom is iedereen zo hard met zichzelf bezig?

Jammer genoeg gaan de meeste mensen enkel en alleen nog gaan werken om hun eigen luxe te kunnen betalen.

Waarom draait alles om geld, macht en uiterlijkheden?

Elke dag moeten we presteren, moeten we het beste uit ons naar boven halen, moeten we er goed uitzien…..het gaat niet meer om wat er echt belangrijk is in het leven. Om elkaar geven, luisteren, elkaar helpen als het nodig is. Iedereen is zo hard met zichzelf bezig en niet meer met zijn medemens. Pesten gebeurd niet enkel nog op de speelplaats maar ook op het werk. Waarom doen mensen dat?

Waarom zijn mensen enkel nog met zichzelf bezig? Maakt al die luxe en macht een mens nu echt gelukkig?

Kijk naar de kindjes in Afrika die hebben niet veel maar die kinderen lopen altijd te lachen….als je de dag van vandaag naar de mensen kijkt op straat. Hoeveel mensen zie jij lachen? Hoeveel mensen staan er op en zijn vrolijk omdat ze kunnen en mogen gaan werken! Hoeveel mensen zien nog wat ze hebben en hebben ze daar respect voor? Alles moet altijd maar groter en beter. Het leven draait niet om het materiële, maar spijtig genoeg bij vele mensen wel en dat vind ik heel jammer!!

Inleveren voor of tegen het neoliberalisme

4 ideeën van Paul Verhaeghe

http://www.homocoques.com/aaa_aaa_TRYPTIQUE.htm

Hier kan je de lezing van Paul Verhaeghe bekijken.

Opgeroepen op februari 20,2014,van We strike back: http://westrikeback.vooruit.be/?page_id=25: 

Wij leven in een neoliberale samenleving waarin alles een product geworden is”….

Inderdaad met deze stelling ben ik het volledig eens met Paul Verhaeghe.

Alles in onze wereld draait nu een maal om geld en presteren. Jammer genoeg is alles, ook de burger een product geworden. Het moet allemaal opbrengen en het liefst zoveel mogelijk! Natuurlijk zijn we allemaal een beetje verblindt geworden door al dat aantrekkelijke dat ze via de media constant in een mooi daglicht stellen. Als je ‘s avonds naar de televisie aan het kijken bent dan is het om het kwartier ongeveer reclame. Dat steekt voor vele jongeren de ogen uit. Mijn buurjongen heeft mooie Nike’s om te gaan sporten, die andere jongens willen dat uiteraard ook. Zoals we allen weten brengen al die reclames geld op, veel geld!! Zo zie je maar dat we weer over geld bezig zijn. Dat vind ik heel jammer want het leven is meer dan geld alleen!!!

Het neoliberalisme als ramp op maatschappelijk vlak

Op 30 jaar tijd zijn de inkomensverschillen spectaculair gestegen…

Paul vat hierin samen dat hoe groter de inkomensverschillen in een regio, des te meer tienerzwangerschappen, kindersterfte, agressie, mentale stoornissen…..

Ik vind dat we dringend op dat vlak toch wel iets zouden moeten veranderen. Waarom zou een verkoper zoveel minder moeten verdienen dan een manager? Uiteraard is het logisch dat iemand die zoveel langer gestudeerd heeft meer verdiend maar waarom is die kloof zo groot?

Iedereen heeft het recht op de basisbehoeftes die we dagelijks nodig hebben.

Denk maar aan ons drinkwater dat we zonder dat we daar maar eventjes bij stilstaan gewoon maar uit de kraan hoeven te halen. Alles word duurder en de gewone burger kan dit op een bepaald moment niet meer betalen. Hoeveel mensen kunnen  de afrekeningen van water, gas en elektriciteit nog betalen….het is gewoon verschrikkelijk dat dit de dag van vandaag gewoon nog kan! Wie is er telkens het slachtoffer, de gewone hardwerkende mens. Zij die er niet hoeven van wakker te liggen worden er alleen maar beter van. En uiteraard zijn de kinderen daar ook steeds weer het slachtoffer van. De mama bespaart op het wassen van de kleren, zo zie ik heel vaak dat kinderen een hele week dezelfde broek aan hebben en is die de maandag na een dagje voetbal op school besmeurd met modder? De dinsdag komen ze er terug de schoolpoort mee binnen. Dit is voor kinderen bijv. een reden om dat meisje of jongen te pesten over hun uiterlijk.

Pesten was vroeger een probleem op de scholen, nu is het volop aanwezig op de werkvloer

Pesten gebeurd inderdaad niet alleen meer op de speelplaats.

Het gebeurd steeds meer ook op de werkvloer. Ik denk zelfs meer dan dat we het zelf weten. Dit is ook één van de dingen die harder zouden moeten aangepakt worden. Ik vind dat wanneer ze een collega betrappen op pesterijen dat die resoluut aan de deur mag gezet worden. Ik begrijp niet dat mensen dit doen maar dat is in vele gevallen om zichzelf beter te kunnen voelen en dikwijls om er zelf beter van te worden. Hoe vaak gebeurt het niet dat men iemand gewoon probeert weg te cijferen. Niet omdat ze iemand hebben die beter zou presteren maar omdat die persoon hen soms beter ligt. Veel mensen geven niet meer om elkaars gevoelens. Als zij het maar goed hebben en als zij er maar beter van worden…..

Dit vind ik zo jammer, we zijn met zijn allen niet meer bezig wat nu echt belangrijk is om een betere maatschappij te creëren. Uiteraard kunnen we beginnen met ieder op zich om daar iets aan te veranderen maar we weten met zijn allen dat dit niet genoeg zal zijn…..

Als je slaagt heb je het aan jezelf te danken, als je mislukt ook…

Het is inderdaad zo dat de dag van vandaag vele mensen het zo zien.

Maar ik vind dat als je ergens niet in slaagt het toch niet altijd als negatief mag gezien worden. Ik denk als je iets wil bereiken dat je daar uiteraard je best voor zal doen maar je kan nu eenmaal niet overal in uitblinken.

We moeten in onze maatschappij constant presteren en proberen van de beste te zijn maar dit geeft bij sommige mensen zoveel druk dat ze hier onderdoor gaan. Het gaat constant over moeten, wordt er ook nog eens geluisterd naar wat de mensen zelf willen en kunnen?

Eigen materiaal:

De morgen

VRIJDAG 4 APRIL 2014

STANDPUNTSteunen we onze onderwijzers of degraderen we hen tot de babysitters van armoede en ongelijkheid?OPINIE − 15/03/14, 07u00

DM STANDPUNT

• 

© Yann Bertrand.    bronvermelding:      (Bertrand, 2014)

• Er zullen ongetwijfeld talrijke prioriteiten de revue passeren tijdens de verkiezingsdebatten die ons te wachten staan, maar of het Gentse schooltje Het Kompas er daar eentje van wordt, valt te betwijfelen. Nochtans zou dat best mogen, want het is in vele opzichten exemplarisch voor de nieuwe Vlaamse maatschappelijke hete hangijzers. Wat ooit een vrij modaal schooltje voor buitengewoon onderwijs aan kinderen met een lichte leerhandicap was, staat nu in de eerste frontlijn voor de opvang van een explosief groeiend aantal stedelijke kansarme kinderen. Kansarmen is eigenlijk een verkeerd woord. De kinderen van Het Kompas zijn gewoon arm, punt. Ze hebben niet voldoende kleren, ze hebben honger, ze zijn vaak vervuild. Het zijn in heel wat gevallen kinderen van de nieuwste migratiegolf uit Oost-Europa, Roma vaak. Kinderen met taal- en cultuurachterstand, die vanuit een vreemde wereld plots hier op schooltjes gedumpt worden door ouders die het belang van onderwijs vaak niet eens inzien. Bij leerkrachten die best wel gemotiveerd zijn, maar ook niet weten hoe aan deze problematiek te beginnen. Die expertise, begeleiding en middelen missen, en die wanneer ze onderwijs, hulpverlening en sociale ondersteuning met elkaar proberen te combineren, van hun inspectie te horen krijgen dat zulks hun opdracht niet is. Van wie dan wel, blijft inmiddels zeer onduidelijk.Leerkrachten die vijf jaar geleden nog aan 11 en 12-jarigen lesgaven op het niveau van het derde leerjaar, doen dat nu op het niveau van het eerste leerjaar. Met veel moed en inzet, maar stilaan steeds wanhopiger vechtend tegen wat meer en meer een bierkaai lijkt.Ons onderwijs in de grote steden zou in theorie het vliegwiel van integratie en gelijke kansen moeten zijn. In Gent, Brussel of Antwerpen zou dat onderwijs de motor van multidiversiteit, inclusie in de samenleving en sociale promotie moeten vormen. Maar het gebeurt niet. Integendeel, het wordt in te veel gevallen ingehaald door een in sneltreinvaart veranderende samenleving waar het zelf nog geen antwoord op gevonden heeft. In plaats van kansen te creëren voor een betere samenleving, gebeurt het omgekeerde: bestaande ongelijkheden worden er nog uitvergroot in een zich verder dualiserende samenleving.Terwijl dat net de politieke vraag bij uitstek zou moeten zijn: willen we die groeiende ongelijkheid en laten we de boel dus maar verder de boel, of zetten we in op meer inclusief onderwijs, waar iedereen zo veel mogelijk kansen krijgt om volwaardig burger van deze samenleving te worden? Steunen we onze onderwijzers in deze ambitie, of degraderen we hen tot de babysitters van de armoede en de ongelijkheid? Daar zou toch één verkiezingsdebat over mogen gaan?
• 
  
• Ik heb voor dit artikel gekozen omdat we naar de toekomst toe hier toch wel iets moeten aan doen. We komen steeds meer in contact met verschillende culturen. Wij als toekomstige leerkrachten moeten hier leren mee omgaan. Het is belangrijk dat we daar begeleiding in kunnen krijgen. Meer zorg voor die kinderen en ondersteuning. Ieder kind verdient het om volwaardige burger te kunnen worden. Hoe moeten leerkrachten naar de toekomst toe hier mee omgaan? Zij moeten hier in ondersteund worden, er zijn nu al een tekort aan leerkrachten. Hier moet minstens één verkiezingsdebat over gaan!
• 
  
• 
  
• 
  Bronvermelding :
  
  Opgeroepen op februari 16,2014,van Stichting Universele Opvoeding:
  http://www.opgroeieninverbondenheid.nl/